kelebek

şuan bir kadının en çok yaşamak istedigi günü yaşıyorum.küçük bir oda.etrafımda yüzleri gülen birsürü insan var.koşuşturup durduklarını işitiyorum kendilerini hırpalarcasına.nihayet gözlerimi kapatıp kendimle kalabildigim bir an.göz makyajım yapılıyor.dogal tonlarda olsun istemiştim ama abartılı olacagına eminim içten içe.ee gelin makyajı bu.. takma kirpikler, simler kocaman kabarık takma saçlar.koah bir hasta gibi hissetmenize sebep olan bir korse.(65 belimi 60 a indirmeye yaradı) bu kadar takma ve yapay şeye ragmen kır dügünü diye tutturmam da ayrı bir tezat.moda denen şey 'dogallıgı' bile kendi kalıplarına sıgdırıyor.bu deniz kokusuna bogulan mutlu tepedeki çimenler çiftetelli oynayan ayaklar altında ezilecek bu akşam.beyazlar giydirilmiş masalarda eleştiri bombardımanına tutulacak gelinle damat.takılar bir kuyumcu edasıyla tartılacak, ayarı,inceligi,miktarı ölçülecek konukların hassas terazi gözlerinde.

şimdiyse o dogal sadeligi temsil eden beyazlar içindeki kadın neresine dokunsanız elinizde kalacak binlerce yapaylıkla süsleniyor.

-gülmek yok porselen makyajın bozulur.

-ingiltere kraliçeleri gibi sahte bir gülüşle halkı selamla mutlu ve asil görün.

-adamı zor bulmuş gibi kudurarak oynama..

 kulaklarımdaki bu seslere ve kahkahalara makyözümün "bitti" diyen, sigaranın eskittigi sesi ekleniyor.uyuyan güzel açıyor gözlerini.çıglıklar yükseliyor "peri kızı gibi olmuşsuuunn" dünyanın en çirkin kızı bile olsanız eger dügün gününüzse en güzel hep güzel sizsinizdir.konuklar asla beyaz giyemez.tek beyaz kugu sizsinizdir ve bu tartışma götürmez.

iltifatlarla mest olan kugu beyaz tüylerini geçirecek şimdi üstüne. vücut hatlarımı ortaya koyan ince bir saten.ilk defa içtenlikle gülümsüyorum aynadaki görüntüme.bu zarif gelinlikle lahanaya dönmemiş olmak mutlu hissettiriyor.aynada gördügüm siyah kuguyla donuyor gülümsemem.

-hazır mısın bebegim çıkalım mı artık. Ardından zoraki gelen bir - ne kadar güzel olmuşsun.

"bugün dügün var misafirleri bekletmek olmaz.zaman ve planlar herşeyden önemlidir" mantıgındaki "çıkalım mı artık"a -hazırım diye cevap veriyorum ve çıkıyoruz.

ingiltere kraliçesi edasıyla agır adımlarla ilerler ve gülümserken hiç heyecanlı olmadıgımı fark ediyorum.sanki her zamanki gibi "olması gereken" oluyor.olması gereken damat şanımıza yakışan damat,ailesi iyi damat daha iyisini mi bulucaksın damat kolumda daragacına gidiyoruz..

cellattan"son istegin nedir" yerine "eşlige kabul ediyor musun" sorusu gelince irkiliyorum birden.tüm konukların ruhlarını emdigim uzayan saniyelerde boş gözlerle bakıyorum cellada.tekrarlıyor soruyu

 onca ruhun enerjisiyle net bir şekilde:

-hayır. diyorum

kırmızı mini beni bekliyor ıslıgıma gelen Düldül gibi. eteklerimi çeke çeke atlıyorum arabama.

-zaten ben her zaman mini etek kadını olmuştum. diyorum içimden.gelinlik benim neyime!dikiz aynasında kendime bakıyorum tazelenmiş gözlerle.hızlı kaç çok daha hızlı...

       arkamdan kimse gelmiyor.beni biraz olsun tanıyan biri çok zor gidecegimi ama gidince dönmeyecegimi bilir.tabelalara bakmadan yol alıyorum.nereye gittigimi bilmek dahi istemiyorum.zaten başıma ne geldiyse mantıklı oldugumdan geldi.mantıgımı kır dügünümde bırakıp yola çıktım ben.balayına gidiyorum!

       ilerlerken hayattımdaki en özel anları tek başıma yaşadıgımı düşünüyorum.dogumumu, ilk adımımı, ilk kelimelerimi, başarılarımı ilk aşkımı... hep tek bilet vermedi mi hayat bana.bıraksın balayımı da yalnız yaşayayım.en azından bunu borçlu.

      birkaç saat geçtikten sonra adını ilk defa duydugum benzinligi fark ediyorum.o gece vardiyaya kalan

       çocuk gözlerini tekrar tekrar ovuşturuyor.gecenin bu saatinde benzin almaya gelinligiyle gelen kaç kişi görmüş olabilir ki.-dügüne mi abla. diyor bıyık altı bir gülüşle. -depoyu fulle lütfen. deyip markete yöneliyorum. mideme ne zamandır birşey girmedi.korsenin içinde hapsolan midem acıkmayı unutmuşken gördügüm çikolatalarla hatırlatıyor kendini.tuvalete yönelip kurtuluyorum korseden.beyaz kugunun ilk tüyü koptu.sıra karnını doyurmakta.benzinle beraber birsürü abur cubur alıp çıkıyorum benzinlikten.